هنوز نمی دانم با نو شدن سال  باید جشن گرفت یا عزا ؟اصلا چرا باید آغاز یک سال را که هنوز هیچ برنامه ای را آغاز نکرده ایم جشن گرفت ! 

مخالف شادی ونشاط نیستم اما   این شادی برایم قابل هضم نبوده ونیست .به یاد دارم درایام نوجوانی که دلی زنده داشتم همیشه از ساعتها مانده به تحویل سال به حرم  مولای رئوف پناهنده می شدم  وتا می توانستم اشک  میریختم وافسوس می خوردم که یک سال  برعمرم گذشت  وهیچ به دست نیاوردم . 

راستی گذشتن عمر شادی دارد یا عزا ؟گذشت عمری که به تعبیر رسول مهربانی (ص) گام برداشتن به سوی مرگ است .شاید آنها که این نو شدن سال را چنین عمیق ،جشن می گیرند نوشده اند ومن نه ! وخوشا به حالشان !

علی (ع) می فرمایند :من کرم المرءبکاوه علی ما مضی من عمره ... از کرم شخص این است که بر عمر گذشته اش بگرید 

ومن از این روست که می گویم :

عید واقعی از آن کسی است که پایان سالش را جشتن بگیرد نه آغاز آن را 

وخدا کند سالی داشته باشیم که پایانش اندوه وندامت نباشد !